Nederland beroemt zich erop, een traditie van internationale handel en openheid tegenover buitenlanders te hebben. Laten we eens de proef op de som nemen en kijken hoe dat in de praktijk uitwerkt.
In 2003 verhuisde ik van Nederland naar Duitsland. Ik had een vaste telefoonaansluiting en een mobiele telefoon. Ik verzocht KPN Telecom mij de slotfactuur naar mijn nieuwe adres in Duitsland te sturen. Als antwoord kreeg ik eerst dat het niet mogelijk zou zijn facturen naar het buitenland te versturen. Toen schreef ik maar terug dat ik hem dan ook niet kan betalen, en KPN begreep het probleem. Samen hebben we een oplossing gevonden (een oplossing waar KPN wel heel hard voor heeft moeten werken, maar goed...).
Geen oplossing werd gevonden voor mijn mobiele telefoon bij T-Mobile Nederland. T-Mobile Nederland heeft mijn adreswijzigingen eerst genegeerd en plotseling, terwijl ze al tweeenhalve maand wist dat ik naar Duitsland zou verhuizen, geweigerd. Ik zou een adres in Nederland moeten opgeven omdat het contract onder Nederlands recht valt. Pardon? Deze regel wordt iedere dag duizenden keren geschonden. Alleen ten oosten van Enschede woonden toen al 24.000 Nederlanders in Duitsland, die voor een groot deel een Nederlandse bankrekening, een Nederlands arbeidscontract, vaak een Nederlandse hypotheek hebben. Dat zijn natuurlijk geen contracten naar Nederlands recht? Ik heb toen maar de facturen die ik niet ontvangen heb niet betaald (nadat ik T-Mobile Nederland bij de zevende adreswijziging hierop had gewezen).
Dus: wilt u van uw contract bij T-Mobile Nederland af? Draag het dan over aan iemand die binnenkort naar het buitenland verhuist!
Een probleem ontstond wel toen ik vier jaar later weer in Nederland woonde: Toen stuurde een gerechtsdeurwaarder mij plotseling een dagvaarding. Volgens mij onterecht, want de facturen zijn nooit naar behoren verzonden. Ik heb onder zeer luid protest betaald (zo luid, dat een medewerker van het bureau me zelfs opbelde en me vroeg of ik niet toch verweer wilde voeren, maar ik had geen zin in een proces).
Veel bedrijven in Nederland willen bestellingen alleen verwerken als je een adres in Nederland opgeeft, ook bedrijven die zich uitdrukkelijk op de internationale markt begeven. NS Internationaal kon treinkaartjes alleen naar Nederlandse adressen sturen, terwijl het heel handig zou zijn een treinkaartje van Keulen naar Wijhe al in Keulen in ontvangst te kunnen nemen. Bovendien moet u een boete betalen als u zonder treinkaartje Nederland binnenreist. – Fleurop is een systeem om bloemen in heel Europa te laten bezorgen. De website van Fleurop Nederland kan echter alleen Nederlandse adressen verwerken...
Ik kijk nu nog even naar Duitsland: toen ik weer van Duitsland naar Nederland verhuisde vond T-Mobile Duitsland het geen probleem de facturen naar Nederland te sturen. Ze boden zelfs aan het contract vroegtijdig en zonder kosten te beeindigen als ik een nieuw contract bij T-Mobile Nederland zou afsluiten. Kijk, die mensen begrepen dat ik niet naar de concurrent wilde overstappen, maar naar een bedrijf waar ze mee samenwerken. – Mijn bank in Duitsland vindt het geen probleem dat ik in Nederland woon; ik mag zelfs mijn kredietkaart gewoon houden. – De Deutsche Bahn stuurt treinkaartjes die ik bij hen via internet bestel zonder kosten naar Nederland. Als u zonder treinkaartje Duitsland binnenreist (en het aan de conducteur meedeelt), kunt u zonder enige toeslag een aanvullend treinkaartje kopen. – Fleurop Duitsland kan wel bloemen buiten Duitsland bezorgen.
Tja... welk land maakt nu een opener indruk?
25 maart 2008, David N. Jansen