De andere kant van dubbele nationaliteit

Liefst vier partijen van alle politieke uithoeken hebben, volgens de ND-voorpagina van 10 maart, aan minister Rosenthal vragen gesteld over Vahik Abrahamian, een Nederlander die tevens de Iraanse nationaliteit bezit en in Iraan is gearresteerd. Nederland zou iets voor die Nederlander moeten doen. Het is geen verrassing dat Iraan op Nederlands aandringen aangegeven heeft de gearresteerde als Iraniër te behandelen; hetzelfde doet immers Nederland ook in een omgekeerde situatie: art. 17 van het Europese Nationaliteitsverdrag schrijft voor dat Nederland geen onderscheid mag maken tussen Nederlanders op basis van een eventuele andere nationaliteit. Als Iraan zich zou bemoeien met Nederlanders die in Nederland vastzitten zou minister Rosenthal dat waarschijnlijk, met instemming van velen, als inmenging in interne aangelegenheden afwijzen – zelfs als de gearresteerden ook de Iraanse nationaliteit bezitten...

Uiteraard is het frustrerend dat christenen vermoedelijk om hun geloof worden vervolgd, en uiteraard juich ik toe dat druk wordt uitgeoefend om de vervolging te staken. Maar bij mij blijft dan toch een wrange smaak hangen: minstens twee van de vragenstellende partijen, de PVV en de SGP, vinden dubbele nationaliteit onwenselijk, eveneens Rosenthals VVD. Nu het niet om een werkloze immigrant maar een hoogopgeleide emigrant gaat, hebben zij daar kennelijk geen last meer van en bemoeien ze zich met iemand van wie ze vinden dat hij geen Nederlander zou moeten zijn.

Of heb ik het verkeerd begrepen en hebben ze helemaal niets tegen meervoudige nationaliteit? Ik blijf toch liever bij een partij die dat ook consequent uitspreekt.

Maart 2011, David N. Jansen